พิพิธภัณฑ์เภสัชกรรมไทย

พื้นที่เขตอีสานใต้ เป็นบริเวณที่อุดมไปด้วยแหล่งของพืชพรรณนานาชนิด โดยเฉพาะพืชสมุนไพรที่มีคุณค่าทางยา จากภูมิปัญญาของหมอยาพื้นบ้านอีสานใต้ การสํารวจ เก็บข้อมูล พบว่าพืชที่ใช้ทํายา ปรากฏในตํารายาพื้นบ้านอีสาน เป็นจํานวนมาก ซึ่งควรค่าแก่การอนุรักษ์ และเผยแพร่ เพื่อการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน  ดังนั้น คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี จึงเห็นความสําคัญของการเก็บรวบรวมเครื่องยาสมุนไพร และเผยแพร่องค์ความรู้พื้นบ้าน พร้อมทั้งข้อมูลสนับสนุนทางวิทยาศาสตร์ จึงได้จัดตั้งพิพิธภัณฑ์สมุนไพรไทยเขตอีสานใต้แห่งแรก ขึ้นที่บริเวณอาคารร้านขายยา (อาคารเดิม) คณะเภสัชศาสตร์ บริเวณด้านหน้า มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ซึ่งได้รวบรวม และจัดแสดงเครื่องยาสมุนไพร และพรรณไม้แห้งอ้างอิงในเขตอีสานใต้ไว้ได้จำนวนหนึ่ง โดยจัดแสดงเครื่องยาจากพืชวัตถุ สัตว์วัตถุ ธาตุวัตถุ และตัวอย่างพรรณไม้แห้ง และตํารับยา พร้อมให้ความรู้ด้านสรรพคุณของสมุนไพร และตำรับยา โดยได้รับทุนสนับสนุนในการดําเนินงานจาก โครงการทํานุบํารุงศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี หลังจากที่เปิดให้บริการครั้งแรกในปี 2553  ได้รวบรวมข้อคิดเห็น ข้อเสนอแนะ จากนักศึกษา และประชาชนผู้เข้าชมพิพิธภัณฑ์ พบว่าได้รับการตอบรับในระดับดีมาก โดยผู้เข้าชมส่วนใหญ่อยากให้มีการขยายพิพิธภัณฑ์เดิม ให้มีตัวอย่างเครื่องยาเพิ่มมากขึ้น และครบถ้วน ตามตํารับยาไทยอีสาน และยาแผนไทย ทางคณะเภสัชศาสตร์จึงได้ย้ายพิพิธภัณฑ์เดิม มาจัดตั้งเป็น “พิพิธภัณฑ์เภสัชกรรมไทย“ ณ อาคารนวัตกรรมการเรียนรู้ทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ  ตึก A ชั้น 1  เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ และให้บริการวิชาการ สำหรับนักศึกษา บุคลากร และบุคคลทั่วไป และสนับสนุนการเรียนการสอนของคณะ และมหาวิทยาลัย  โดยภายในจัดแสดงเครื่องยาจากพืชวัตถุ สัตว์วัตถุ ธาตุวัตถุ  และตัวอย่างพรรณไม้แห้งอ้างอิง โดยเฉพาะพืชท้องถิ่นเขตอีสาน ตลอดจนสมุนไพรที่มีใช้ในตำรับยาอีสาน และตำรับยาไทย  เพื่อให้เกิดการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น อันจะส่งผลให้เกิดการนําสมุนไพรไปใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่า และไม่สูญหายไป